bir kız var, uzun uzun da saçları var. aslında hoplar zıplar güler eder ama içten içe pek kırgın, pek solgun.
bir şeyler düşünüyor, değişik şeyler yaşıyor ama söylemiyor hiç. söylemek isterken başka başka yollara sapıp kestirmeden gidiyor, iki dakikada bitiriyor. gecenin 2'sinde çok üzgün sabahın 7'sinde çok mutlu.
yapmak istedikleri var, olmak istediği başka başka halleri var ama olamıyor.
engelleri varmış geçemezmiş sırf bu yüzden yüzü solarmış, gözlerini kaçırırmış. oysa bunlara hiç gerek olmadığını da bilse mutlu olurmuş, onu seven çok kişi varmış. bazıları onu üzüyormuş, böyle oluşuna sebeplermiş, öyle der. tanımıyorum ben onları. benim tanıdığım daha güzel insanlar var ki onları kendisi de tanır.
ben çok seviyorum kendisini, kırık olmasın diye.