almanya ne güzeldi yaa

size de bazen oluyor mu bilmiyorum ama bu benim yaşam şeklim. yapılacak tüm işlerimi -en dandiğinden en hayati olanına kadar her şeyi yani- yapmam gerekenden biraz önceye kadar yapmam. arkamı dönüp kafamın içinde düşüncelerle giderim. her şeyi yaparken onu düşünürüm, hem kendimi hem onu öldürürüm. sonra herkes ununu elemiş eleğini asmışken ben yapmaya başlarım. bunun neye kime faydası var bilmiyorum da iş ararken bunu söylememem gerektiğine öylesiye eminim.

bi de size şey oluyor mu onu çok merak ediyorum. hani oje sürünce bazen nefret edersin de o oje parça pinçik, topak topak olur ama çıkarmaya hiç fırsat olmaz. bazen de oje yenilemek için eskisini çıkardığında ojesizliğe taparsın ya, bu ikisi benim ruhumda derin izler bıraktı.

herkes

beren saat kenan doğulu aşkı başlayadursun, cem yılmaz'ın düğünü bütün çevrelerce konuşulsun ve biz hala aşkta kezbanlık ekolü temsilcileriyiz. birimiz vazgeçse birimiz kör kütük bağlıyız o yüzden asla cool olamayacağımızın farkındayız. şimdi hemen resmi gazetede yazı çıkartıp süresiz coolluk talep edicem yetkililerden.

külfet

bi adım daha mutlu edebilmek için, hem mutsuzluğum da geçer belki umuduyla yaptığım her şey daha bi mutsuzluk olmuyor mu? eve dönüşte hep aynı sindirilmiş bezginlik ve üzerime sinen yabancı ruh halleri sarıp da sarmalamıyor mu?

bence her gece mutsuz olmak için çok sebep var. saat onikiden sonra bütün içkiler şaraptır.mı?

atma

konuşmak için konuşmak her ne kadar sinir yıpratsa da suskunluk bozmak için konuşmak da öyle gerginlik indikatörü. bi de beyin çok düşünnmeye görsün, ha bi de diken üstünde onu bunu tartıyo olsun, gel de şimdi al başına belayı güzel kardeşim.

artık konuşmak için unutmaya, unutmak için uyumaya, güzelce bi uyumak için de geniş zamanlara ihtiyacın var. bol şans.