burnumda kurabiye kokuları

kariyerimi devlet memuresi olarak yapmayı planlıyorum birkaç gündür. gelsin sabah poğaçaları, gitsin 5 çayları. şu ahir ömrümde geçirdiğim ilk staj deneyimimde kendimi çok mutsuz ve stresli hissettiğimi saklamaya çalışacak değilim.

annemin yıllardır işten eve telaş telaş olmasının sebebini de anlayabildim ya, döner dönmez kendisinin ellerinden öpeceğim.

bahçeşehirle başakşehir arasındaki kapışmaya da tanık oldum, gözlerim açık gitmez artık.

eğer bir gün yönetici olursam duvarıma "iş yerinde yönetici, evde sıradan bir aile ferdi." yazısını çaktıracağım. ibret olsun şimdiye diye.

şu 5 gün geç, gel tezkere gel.

nil de yanlızlardaysa biz napalım demi ama.

oysa ben "tatilde neler yaptık" yazı dizisini yazacaktım.